اگرانسانهاحقوق یکدیگررا رعایت کنند وبه آن احترام بگذارند.

دنیا بهشت می شود.

بهتراست انسانهااول نسبت به حقوق خود وهمدیگر ارزش قائل شوند.

وبعد حقوق حیوانات را موردتوجه قراردهند.

حقوق انسانی شریفتروارزشمنتر وبزرگتر از حقوق حیوانات است.

علاوه بررعایت وارزش گذاری حقوق انسانها دردین مبین اسلام ، حقوق حیوانات وهرجانداری مورد رعایت وتاکید قرارگرفته است.

هرانسانی کرامات دارد واحترام به کرامات هرانسانی دراجتماعی انسانی واجب است.

رعایت حتی جزئ ترین حقوق انسانی وشرعی واجتماعی وفرهنگی وحتی مشاغل تخصصی ،کسب وکار، اشاعه فرهنگ اصیل دین مبین اسلام با آداب خاص نیکو واخلاق خوش موجب برکت وپیشرفت چه از نظری فرهنگی واجتماعی واقتصادی وحتی دینی می شودوجامعه انسانی را وارسته تروشکوهمندتر جلوه می دهد. وموجب الگوشدن برای سایر جوامعه بشری می شود.جامعه مهدوی باید که یک جامعه نمونه باشد.ازهرنظر وهربعد که بنگری . اخلاص انسانها باید درآن موج بزند.ازتمام سطح جامعه ، چه قشر طبقه بالا باشد وچه قشر طبقه پایین فرقی نمی کند.درپیشگاه خدا برتری انسانها نسبت بهم فقط تقوی وپرهیزگاری است. نه مال ومنال ونه قدرت وشوکت وشهوت هیچ کدام نزدخدا ارزش ندارد.

درحادیثه سیل اخیر چندنفرمانند مریم میرزاخانی خانه هایشان را از دست داده اندیاجان باختند.مسببین سیل اخیر باید مجازات شوند.خدا مسببین سیل اخیررا مجازات خواهدکرد.

رساناها وشبکه های تلویزیونی داخلی  از خبردادن وگزارشهای سیل اخیر بسیارکم کاری وکوتاهی کرده اند.آنها حرفهای پراگنده فضای مجازی را بیشترگزارش داده اند .برای صدا وسیمای واقعا" میلی بسیار بسیار متاسفیم.

اما ای مردم غصه نخورید خدا طرفدارشماست فقط شما مردم محروم است. خدا قوت به شما ومرگ به دشمنان شما بدهد.آمین یارب العالمین.

حادیثه سیل اخیرکه منجربه زیرآب رفتن بسیاری ازخانه ها وزندگیهای زیادی ازمردم کشورمان زیرآب شد.

واقعا" حادیثه غم انگیزی است.

که به بازماندگان حادیثه تسلیحت می گویم وبه حادیثه دیدگان آرزوی سلامتی وتندرستی وزندگی بهتر را از درگاه خدا آرزومندیم.

می دانید فرق بین انسان وحیوان چیست؟

عده ای می گویند انسان حیوان ناطق است.

شاید ازیک نظر درست بگویند.

ولی حیوانات هم دربین خودشان وبا زبان خودشان باهم محاوره ومجادله می کنندیعنی بازبان مربوط به خودشان حرف می زنند.

پس فرق بین انسان وحیوان چیست؟

خوب معلوم است :انسان عقل دارد.عقل پیامبر درونی انسان است.

وچون عقل دارد.پس اعتقاد، ایمان ،و وجدان هم دارد.

وچون اعتقادوایمان ووجدان داردپس فکر وآگاهی وعلم ومعرفت ومعنویت هم دارد.پس انسان تک بعدی یایک بعدنیست.

وچون همه اینها را دارد پس خدا هم دارد.

واین همه تفاوت بین انسان وحیوان است.

علاوه براین اگر آن عقل پیامبر درونی انسان رشد کند وبه کمال برسد.

درآن صورت هم رشداعتقادی ومعنوی کرده وهم رشدمعرفتی وعلمی وآگاهی حاصل کرده است.

ولی اگر انسان عوامل درونیش رشدنکنند وانسان جاهل بماند یا جاهل شود وستم کندبه خود وبه دیگران زیان رسانده است .

.پس انسان ازحیوان هم پست تراست.

ولی اگرانسان عوامل درونیش را رشد دهد رشد اعتقادی معنوی و معرفتی وفکری وروحی خودش را ارتقاع دهد. البته درکنارپرتودینش وبه کمال برساند ودرکل به خدا برسد.

درآنصورت انسان ازفرشته هم برتراست وبجای می رسد که خلیفه الله می شود.

واین است بهای پایان عمرانسان.

پس ای همه  انسانها دریابید که درکجا قرارداریدوبه کجا می روید؟

اگرانسانهاحقوق یکدیگررا رعایت کنند وبه آن احترام بگذارند.

دنیا بهشت می شود.

بهتراست انسانهااول نسبت به حقوق خود وهمدیگر ارزش قائل شوند.

وبعد حقوق حیوانات را موردتوجه قراردهند.

حقوق انسانی شریفتروارزشمنتر وبزرگتر از حقوق حیوانات است.

علاوه بررعایت وارزش گذاری حقوق انسانها دردین مبین اسلام ، حقوق حیوانات وهرجانداری مورد رعایت وتاکید قرارگرفته است.

هرانسانی کرامات دارد واحترام به کرامات هرانسانی دراجتماعی انسانی واجب است.

رعایت حتی جزئ ترین حقوق انسانی وشرعی واجتماعی وفرهنگی وحتی مشاغل تخصصی ،کسب وکار، اشاعه فرهنگ اصیل دین مبین اسلام با آداب خاص نیکو واخلاق خوش موجب برکت وپیشرفت چه از نظری فرهنگی واجتماعی واقتصادی وحتی دینی می شودوجامعه انسانی را وارسته تروشکوهمندتر جلوه می دهد. وموجب الگوشدن برای سایر جوامعه بشری می شود.جامعه مهدوی باید که یک جامعه نمونه باشد.ازهرنظر وهربعد که بنگری . اخلاص انسانها باید درآن موج بزند.ازتمام سطح جامعه ، چه قشر طبقه بالا باشد وچه قشر طبقه پایین فرقی نمی کند.درپیشگاه خدا برتری انسانها نسبت بهم فقط تقوی وپرهیزگاری است. نه مال ومنال ونه قدرت وشوکت وشهوت هیچ کدام نزدخدا ارزش ندارد.

رشته‌های علوم پزشکی از پردرآمدترین، رشته هایی است که آینده شغلی خوبی نیز دارد. این سخن ها و زمزمه های بسیاری از والدین، دانش آموزان رشته‌های تجربی و حتی سایر رشته ها و نیز بسیاری از مشاوران تحصیلی است و در این بازار بیکاری، هر کس را که قصد تحصیل در دانشگاه دارد وسوسه می کند. حتی هستند کسانی که رشته های مهندسی را در چند قدمی فارغ التحصیلی رها کرده و به فکر خواندن زیست شناسی می افتند.

به گزارش ایسنا، احتمالاً بتوان افرادی که قصد ورود به رشته‌های علوم پزشکی دارند را با سه هدف دسته بندی کرد، دسته‌ای که به مشاغل خدماتی همچون پزشکی، پرستاری و غیره علاقه دارند و می‌خواهند در آن مشغول فعالیت و خدمت رسانی شوند، دسته دیگر تنها و تنها به این دلیل که پزشکان، دندان پزشکان و پیراپزشکان از درآمد بسیار خوبی برخوردارند، تصمیم به ورود به این رشته‌ها می‌گیرند، اما دسته سوم تنها و تنها به جایگاه اجتماعی پزشکان و پیراپزشکان اندیشیده و بدون در نظر گرفتن توانایی‌های خود در جهت عملی شدن تصمیم خود، قدم بر می‌دارند.

شاید جالب باشد که برایتان از تحصیل کرده‌های بیکار رشته‌های نامبرده و نیز حقوق کم دریافتی‌شان نیز مطلع شوید. رعایت نشدن برخی موارد که امنیت شغلی پرستاران، پزشکان و دندان پزشکان و پیراپزشکان را از بین برده و بسیاری از آنها را علی رغم داشتن تحصیلات مربوطه خانه نشین کرده است. از طرفی استفاده از انواع و اقسام سهمیه‌ها در کنکور و ورود به دانشگاه‌های علوم پزشکی بدون داشتن توانایی و استعداد فعالیت در این رشته‌ها سبب به وجود آمدن اشتباهاتی شده که در ادامه به بروز مشکلات جسمی و جانی و نیز مالی منجر شده است. در همین زمینه به گفت و گو با یک دانشجوی فعال رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی پرداخته‌ایم.

حضرت فاطمه الزهرا علیه السلام فرمودند:

1 قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء سلام اللّه علیها: نَحْنُ وَسیلَتُهُ فى خَلْقِهِ، وَ نَحْنُ خاصَّتُهُ وَ مَحَلُّ قُدْسِهِ، وَ نَحْنُ حُجَّتُهُ فى غَیْبِهِ، وَ نَحْنُ وَرَثَةُ اءنْبیائِهِ.(شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید: ج 16، ص 211.)

ما اهل بیت پیامبر وسیله ارتباط خداوند با خلق او هستیم ، ما برگزیدگان پاك و مقدّس پروردگار مى باشیم ، ما حجّت و راهنما خواهیم بود؛ و ما وارثان پیامبران الهى هستیم .

امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند:

أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ مَنْ نَصَحَ لِلَّهِ وَ أَخَذَ قَوْلَهُ دَلِيلًا هُدِيَ لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ‏ وَ وَفَّقَهُ اللَّهُ لِلرَّشَادِ وَ سَدَّدَهُ لِلْحُسْنَى فَإِنَّ جَارَ اللَّهِ آمِنٌ مَحْفُوظٌ وَ عَدُوَّهُ خَائِفٌ مَخْذُولٌ فَاحْتَرِسُوا مِنَ اللَّهِ بِكَثْرَةِ ِ الذِّكْر

هان اى مردم! كسى كه براى خدا نصیحت كند و كلام خدا را راهنماى خود گیرد، به راهى پایدار رهنمون شود و خداوند او را به رشد و هدایت موفّق سازد و به نیكویى استوار گرداند، زیرا پناهنده به خدا در امان و محفوظ است و دشمن خدا ترسان و بىیاور است و با ذكر بسیار خود را از [معصیت خداى] بپایید.

تحف العقول ص 227

امام محمدباقرعلیه السلام فرمودند:

تو را به پنج چيز سفارش مي كنم : اگر مورد ستم واقع شدي ستم مكن ، اگر به تو خيانت كردند خيانت مكن ، اگر تكذيبت كردند خشمگين مشو ، اگر مدحت كنند شاد مشو ، و اگر نكوهشت كنند ، بيتابي مكن .
بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (167)

 قالَ الاْمامُ الباقر (عَلَیْه السلام): مَنْ ثَبَتَ عَلى وِلایَتِنا فِی غِیْبَهِ قائِمِنا، أعْطاهُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ اَجْرَ ألْفِ شَهید مِنْ شُهَداءِ بَدْر وَحُنَیْن.
فرمودند: كسى كه در زمان غیبت قائم ما (عجّل الله فرجه الشّریف) بر ایمان و ولایت ما اهل بیت عصمت و طهارت پا برجا و ثابت بماند، خداوند متعال پاداش و ثواب هزار شهید از شهداى جنگ بدر و حنین به او عطا مى فرماید.

قالَ الاْمامُ الباقر (عَلَیْه السلام) : لَوْ أنَّ الاْمامَ رُفِعَ مِنَ الاْرْضِ ساعَهً، لَماجَتْ بِأهْلِها كَما یَمُوجُ الْبَحْرُ بِأهْلِهِ.
فرمودند: اگر امام و حجّت خدا لحظه اى از روى زمین و از بین افراد جامعه برداشته شود، زمین اهل خود را در خود مى بلعد و فرو مى برد همان طورى كه دریا چیزهاى خود را در خود متلاطم و آشفته مى سازد.

قالَ الاْمامُ الباقر (عَلَیْه السلام): إنَّ جَمیعَ دَوابِّ الاْرْضِ لَتُصَلّی عَلى طالِبِ الْعِلْمِ حَتّى الْحیتانِ فی الْبَحْرِ.
فرمودند: به درستى كه تمام موجودات و جانوران زمین و بلكه ماهیان دریا براى تحصیل كنندگان علوم ـ اسلامى و معارف الهى ـ تحیّت و درود مى فرستند.

حضرت امام موسی کاظم علیه السلام می فرمایند:

مَن لَم یجِد لِلاساءَةِ مَضَضّا لَم یکن عِندَهُ لِلاِحسانِ مَوقعٌ
کسی که مزه رنج و سختی را نچشیده، نیکی و احسان در نزد او جایگاهی ندارد.

بحارالانوار، جلد ۷۸، ص. ۳۳۳،

 مَن دَعا قَبلَ الثَّناءِ عَلَی الله و الصَّلاهِ عَلَی النَّبِی (صلی الله علیه وآله) کَانَ کَمَن رَمی بِسَهمٍ بِلا وَتر
هر که پیش از ستایش بر خدا و صلوات بر پیغمبر (صلی الله علیه وآله) دعا کند، چون کسی است که بی زه کمان کشد.

تحف‌العقول، ص ۴۲۵،

 أوشَک دَعوَةً وَ أسرَعُ إجابَةُ دُعاءُ المَرءِ لاِخیهِ بِظَهرِ الغَیبِ
دعایی که بیشتر امید اجابت آن می‌رود و زودتر به اجابت می‌رسد، دعا برای برادر دینی است در پشت سر او.

اصول کافی، ج. ۱، ص. ۵۲،

 مَن أرادَ أن یکنَ أقوَی النّاسِ فَلیتَوکل عَلی الله
هر که می‌خواهد که قویترین مردم باشد بر خدا توکل نماید.

بحار الانوار، ج. ۷، ص. ۱۴۳،

 أفضَلُ العِبادَةِ بَعدِ المَعرِفَةِ إِنتِظارُ الفَرَجِ
بهترین عبادت بعد از شناختن خداوند، انتظار فرج و گشایش است.

تحف العقول، ص. ۴۰۳،

 امام جعفرصادق علیه السلام فرموده اند:

 قَالَ علیه‌السلام: إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ صِحَّةَ مَا عِنْدَ أَخِيكَ فَأَغْضِبْهُ فَإِنْ ثَبَتَ لَكَ عَلَى الْمَوَدَّةِ فَهُوَ أَخُوكَ وَ إِلَّا فَلَا. (تحف‌العقول، ص۳۵۷)

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: چون خواستى سلامت نفس برادرت را دریابى، او را به خشم آور. اگر در رفاقت با تو استوار ماند، او برادر تو است، وگرنه برادرت نیست‏.

 قَالَ علیه‌السلام: لَا تَعْتَدَّ بِمَوَدَّةِ أَحَدٍ حَتَّى تُغْضِبَهُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ. (تحف‌العقول، ص۳۵۷)

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: به رفاقت کسى اعتماد مکن، تا او را [از روی امتحان،] سه بار به خشم آورى.

 قَالَ علیه‌السلام: لَا تَثِقَنَّ بِأَخِيكَ كُلَّ الثِّقَةِ، فَإِنَّ صَرْعَةَ الِاسْتِرْسَالِ لَا تُسْتَقَالُ. (تحف‌العقول، ص۳۵۷)

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: به دوستت اعتمادِ مطلق مکن، زیرا زمین‌خوردن و ازپاى‌درآمدن بر اثر دلباختگى و اعتماد همه‌جانبه، درمان و جبرانى ندارد.

 قَالَ علیه‌السلام: الْإِسْلَامُ دَرَجَةٌ وَ الْإِيمَانُ عَلَى الْإِسْلَامِ دَرَجَةٌ وَ الْيَقِينُ عَلَى الْإِيمَانِ دَرَجَةٌ وَ مَا أُوتِيَ النَّاسُ أَقَلَّ مِنَ الْيَقِينِ. (تحف‌العقول، ص۳۵۸)

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: اسلام یک درجه است، و ایمان درجه‌‏ای ا‌ست روى اسلام، و یقین درجه‏‌ای است روى ایمان، آنچه مردم به آن رسند کمتر از یقین است‏.

. قَالَ علیه‌السلام: إِنَّمَا يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ مَنْ كَانَتْ فِيهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ عَالِمٌ بِمَا يَأْمُرُ عَالِمٌ بِمَا يَنْهَى عَادِلٌ فِيمَا يَأْمُرُ عَادِلٌ فِيمَا يَنْهَى رَفِيقٌ بِمَا يَأْمُرُ رَفِيقٌ بِمَا يَنْهَى. (تحف‌العقول، ص۳۵۸)

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: تنها کسى مى‏‌تواند امربه‌معروف کند یا نهى‌ازمنکر نماید که داراى سه صفت باشد: به آنچه امر مى‏‌کند و از آنچه نهى مى‏‌نماید آگاه باشد، عادلانه امر کند و نهى نماید، با مهربانى و نرمی امر و نهى کند.

 قَالَ علیه‌السلام: إِنَّ اللَّهَ أَنْعَمَ عَلَى قَوْمٍ بِالْمَوَاهِبِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ فَصَارَتْ عَلَيْهِمْ وَبَالًا وَ ابْتَلَى قَوْماً بِالْمَصَائِبِ فَصَبَرُوا فَكَانَتْ عَلَيْهِمْ نِعْمَةً. (تحف‌العقول، ص۳۵۹)

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: خداوند بخشش‌هایی به مردمى داد و شکرش نکردند و آن نعمت‌ها وبال آنها شد؛ و مردمى را به مصیبت‌ها گرفتار کرد و صبر کردند، و بلاها براى آنها نعمت شد.

 قَالَ علیه‌السلام: صَلَاحُ حَالِ التَّعَايُشِ وَ التَّعَاشُرِ مِلْ‏ءُ مِكْيَالٍ ثُلُثَاهُ فِطْنَةٌ وَ ثُلُثُهُ تَغَافُلٌ. (تحف‌العقول، ص۳۵۹)

امام صادق علیه‌السلام فرمودند: مصلحت زندگى و معاشرت اجتماعى، به پیمان‌ه‏اى پر می‌ماند که دو سوم آن هوش و زیرکى، و یک‌سومش نادیده گرفتن و تجاهل است‏.

جعل الخير كله في بيت و جعل مفتاحه الزهد في الدنيا .

امام جعفر صادق (ع) : همه خير در خانه اي نهاده شده و كليدش را زهد و بي رغبتي به دنيا قرار داده اند .

اذا أراد الله بعبد خيرا زهده في الدنيا و فقهه في الدين و بصره عيوبها و من أوتيهن فقد أوتي خير الدنيا و الاخرة .

اصول كافي ، ج 3 ، ص4 19

چون خدا خير بنده‏ اى را خواهد، او را نسبت بدنيا بى ‏رغبت و نسبت بدين دانشمند كند. و به عيوب دنيا بينايش سازد، و بهر كه اين خصلت ها داده شود، خير دنيا و آخرت داده شده.

اصول كافي ، ج 3 ، ص196

حضرت امام حسن عسگری علیه السلام می فرمایند:-

قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام –: إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالی بَیَّنَ حُجَّتَهُ مِنْ سائِرِ خَلْقِهِ بِکُلِّ شَیء، وَ یُعْطِیهِ اللُّغاتِ، وَمَعْرِفَهَ الاْنْسابِ وَالاْجالِ وَالْحَوادِثِ، وَلَوْلا ذلِکَ لَمْ یَکُنْ بَیْنَ الْحُجَّهِ وَالْمَحْجُوحِ فَرْقٌ.

«الکافی، ج. ۱، ص. ۵۱۹، ح. ۱۱»

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمود: همانا خداوند متعال، حجّت و خلیفه خود را برای بندگانش الگو و دلیلی روشن قرار داد، همچنین خداوند حجّت خود را ممتاز گرداند و به تمام لغت‌ها و اصطلاحات قبائل و اقوام آشنا ساخت و أنساب همه را می‌شناسد و از نهایت عمر انسان‌ها و موجودات و نیز جریات و حادثه‌ها آگاهی کامل دارد و چنانچه این امتیاز وجود نمی‌داشت، بین حجّت خدا و بین دیگران فرقی نبود.

*****************
 قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام –: عَلامَهُ الاْیمانِ خَمْسٌ: التَّخَتُّمُ بِالْیَمینِ، وَ صَلاهُ الإحْدی وَ خَمْسینَ، وَالْجَهْرُ بِبِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم، وَ تَعْفیرُ الْجَبین، وَ زِیارَهُ الاْرْبَعینَ.

«حدیقه الشّیعه، ج. ۲، ص. ۱۹۴»

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمودند: علامت و نشانه ایمان پنج چیز است: انگشتر به دست راست داشتن، خواندن پنجاه و یک رکعت نماز (واجب و مستحبّ)، خواندن «بسم الله الرّحمن الرّحیم» را (در نماز ظهر و عصر) با صدای بلند، پیشانی را در حال سجده روی خاک نهادن، زیارت اربعین امام حسین – علیه السلام – انجام دادن.

*****************
 قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام –: لَیْسَتِ الْعِبادَهُ کَثْرَهُ الصّیامِ وَالصَّلاهِ، وَ إنَّمَا الْعِبادَهُ کَثْرَهُ التَّفَکُّرِ فی أمْرِ اللهِ.

«مستدرک الوسائل، ج. ۱۱، ص. ۱۸۳، ح. ۱۲۶۹۰»

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمودند: عبادت در زیاد انجام دادن نماز و روزه نیست، بلکه عبادت با تفکّر و اندیشه در قدرت بی منتهای خداوند در امور مختلف می‌باشد.

*****************
 قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام –: خَصْلَتانِ لَیْسَ فَوْقَهُما شَیءٌ: الاْیمانُ بِاللهِ، وَنَفْعُ الاْخْوانِ.

«تحف العقول، ص. ۴۸۹»

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمودند: دو خصلت و حالتی که والاتر از آن دو چیز نمی‌باشد عبارتند از: ایمان و اعتقاد به خداوند، نفع رساندن به دوستان و آشنایان.

*****************
 قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام –: قُولُوا لِلنّاسِ حُسْناً، مُؤْمِنُهُمْ وَ مُخالِفُهُمْ، أمَّا الْمُؤْمِنُونَ فَیَبْسِطُ لَهُمْ وَجْهَهُ، وَ أمَّا الْمُخالِفُونَ فَیُکَلِّمُهُمْ بِالْمُداراهِ لاِجْتِذابِهِمْ إلَی الاْیِمانِ.

«مستدرک الوسائل، ج. ۱۲، ص. ۲۶۱، ح. ۱۴۰۶۱»

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمودند: با دوست و دشمن خوش گفتار و خوش برخورد باشید، امّا با دوستان مؤمن به عنوان یک وظیفه که باید همیشه نسبت به یکدیگر با چهره‌ای شاداب برخورد نمایند، امّا نسبت به مخالفین به جهت مدارا و جذب به اسلام و احکام آن.

*****************
 قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام –: اللِّحاقُ بِمَنْ تَرْجُو خَیْرٌ مِنَ المُقامِ مَعَ مَنْ لا تَأْمَّنُ شَرَّهُ.

«مستدرک الوسائل، ج. ۸، ص. ۳۵۱، ح. ۵»

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمودند: تداوم دوستی و معاشرت با کسی که احتمال دارد سودی برایت داشته باشد، بهتر است از کسی که محتمل است شرّ  جانی، مالی، دینی و …  برایت داشته باشد.

*****************
 قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام –: إیّاکَ وَ الاْذاعَهَ وَ طَلَبَ الرِّئاسَهِ، فَإنَّهُما یَدْعُوانِ إلَی الْهَلَکَهِ.

«بحارالأنوار، ج. ۵۰، ص. ۲۹۶»

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمودند: مواظب باش از این که بخواهی شایعه و سخن پراکنی نمائی و یا این که بخواهی دنبال مقام و ریاست باشی و تشنه آن گردی، چون هر دوی آن‌ها انسان را هلاک خواهد نمود.

*****************
 قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام –: إنَّ مُداراهَ أَعْداءِاللهِ مِنْ أفْضَلِ صَدَقَهِ الْمَرْءِ عَلی نَفْسِهِ و إخْوانِهِ.

«مستدرک الوسائل، ج. ۱۲، ص. ۲۶۱»

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمودند: مدارا و سازش با دشمنان خدا ـ. و دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) در حال تقیّه بهتر است از هر نوع صدقه‌ای که انسان برای خود بپردازد.

*****************
۹- قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام –: حُسْنُ الصُّورَهِ جَمالٌ ظاهِرٌ، وَ حُسْنُ الْعَقْلِ جَمالٌ باطِنٌ.

«بحارالأنوار، ج. ۱، ص. ۹۵، ح. ۲۷»

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمودند: نیکوئی شکل و قیافه، یک نوع زیبائی و جمال در ظاهر انسان پدیدار است و نیکو بودن عقل و درایت، یک نوع زیبائی و جمال درونی انسان می‌باشد.

حضرت امام هادی علیه السلام می فرمایند:

 اِذَا کَانَ زَمانُ العَدلِ فیهِ أَغلَبَ مِنَ الجَورِ فَحَرامٌ أَن یَظُنَّ بِاَحَدٍ سُوءً حَتّی یَعلَمَ ذالِکَ مِنهُ و اِذَا کَانَ زَمانُ الجَورِ أَغلَبَ فیهِ مِنَ العَدلِ فَلَیسَ لِأَحَدٍ أَن یَظُنَّ بِاَحَدٍ خَیراً ما لَم یَعلَم ذالِکَ منهُ

هرگاه در جامعه، رعایت عدالت بیشتر از جور و ستم باشد؛ بد گمانی به مردم حرام است، مگر آن که از راه یقین محرز باشد؛ و، امّا اگر در برهه‌ای از زمان، ظلم و جور بر عدالت غلبه پیدا کند، خوش گمانی به همگان شایسته نیست جز آنجا که آدمی به نیک بودن شخصی علم و یقین دارد. (مستدرک الوسائل، ج. ۹ ص. ۱۴۶)

 أَلدُّنیا سُوقٌ رَبحَ فی‌ها قَومٌ وَ خَسِرَ اَخَرُونَ

دنیا بازاری است که پاره‌ای از مردم در آن سود برند و پاره‌ای دیگر زیان کنند. (مستدرک الوسائل، ج. ۹، ص. ۵۱۲)

 ألحِکمَةُ لاتَنجَعُ فِی الطِّباعِ الفاسِدَةِ

حکمت و دانش در دل‌های فاسد اثر ندارد. (بحارالانوار، ج. ۷۸، ص. ۳۷۰)

 اٍنَّ اللهَ جَعَلَ اَلدُّنیا دارَ بَلوی وَالآخِرَةَ دارَ عُقبی وَ جَعَلَ بَلوَی الدُّنیا لِثَوابِ الآخِرَةِ سَبَباً، وَ ثَوابَ الآخِرَةِ مِن بَلوَی الدُّنیا عِوَضاً

خداوند دنیا را منزل حوادث ناگوار و آفات، و آخرت را خانه ابدی قرار داده است و بلای دنیا را وسیله به دست آوردن ثواب آخرت قرار داده است و پاداش اُخروی نتیجه بلا‌ها و حوادث ناگوار دنیاست. (اعلام الدین، ص. ۵۱۲)

 اُذکُر حَسَراتِ التَّفریطِ بِأَخذِ تَقدیمِ الحَزمِ

به جای حسرت و اندوه برای عدم موفقیت‌های گذشته، با گرفتن تصمیم و اراده قوی جبران کن. (میزان الحکمة، ج. ۷، ص. ۴۵۴)

مَن کانَت لَهُ اِلَی اللهِ حاجَةٌ فَلیَزُر قَبرَ جَدِّیَ الرِّضا† بِطوُسٍ وَ هُوَ عَلی غُسلٍ وَلیُصَلِّ عِندَ رَأسِهِ رَکعَتَینِ وَلیَسئَلِ اللهَ حاجَتَهُ فی قُنوُتِهِ فَاِنَّهُ یَستَجیبُ لَهُ ما لَم یَسئَل مَأثَماً أو قَطیعَةَ رَحِمٍ

کسی که از خدا حاجتی را می‌خواهد؛ قبر جدم حضرت رضا† را در طوس با غسل، زیارت کند و دو رکعت نماز بالای سرش بخواند و در قنوت نماز، حاجت خویش را طلب نماید در این صورت حوائج وی مستجاب می‌شود، مگر آن که انجام گناه و یا قطع رحم را طلب کند. (وسائل الشیعه، ج. ۱۴، ص. ۵۶۹)

 اَلحَسَدُ ما حِقُ الحَسَناتِ وَ الزَّهوُ جالِبُ المَقتِ

حسد، کار‌های خوب را از بین می‌برد و دروغ، دشمنی می‌آورد. (بحارالانوار، ج. ۶۹، ص. ۲۰۰)

 ألنّاسُ فِی الدُّنیا بِالأَموالِ وَ فی الآخِرَةِ بِالأَعمالِ

مردم در دنیا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان هستند. (بحارالانوار، ج. ۷۸، ص. ۳۶۸)

مَن هانَت عَلَیهِ نَفسُهُ فَلا تَأمَن شَرَّه

کسی که ارزش و شخصیت خود را پست شمارد، از شرّ او آسوده مباش. (میزان الحکمة، ج. ۳، ص. ۴۴۱)

 أَلهَزلُ فُکاهَةُ السُّفَهاءِ وَ صَناعَةُ الجُهّالِ

مسخره کردن (و بذله گویی) دیگران، تفریح سفیهان و کار جاهلان است. (بحارالانوار، ج. ۷۵، ص. ۳۶۹)

 مَن تَواضَعَ فِِی الدُّنیا لِاخوانِهِ فَهُوَ عِندَ اللهِ مِنَ الصِّدّیقینَ وَ مِن شیعَةِ عَلِیِّ بنِ أَبِی طالبٍ† حَقّاً

کسی که در معاشرت با برادران دینی خود، تواضع کند، به راستی چنین کسی نزد خدا از صدّیقین و از شیعیان علی بن ابی طالب خواهد بود. (احتجاج، ج. ۱، ص. ۴۶۰)

 لَو سَلَکَ النّاسُ وادِیاً شُعباً لَسَلَکتُ وادِیَ رَجُلٍ عَبَدَاللهَ وَحَدَهُ خالِصاً

اگر مردم در راه‌های مختلف حرکت کنند. هر آینه من در مسیر و وادی مردی حرکت خواهم کرد که خدا را به تنهایی خالصانه عبادت می‌کند.(میزان الحکمة، ج. ۳، ص. ۶۰)

 ألعُجبُ صارِفٌ عَن طَلَبِ العِلمِ، داعٍ اِلَی الغَمطِ وَ الجَهلِ

خودپسندی مانع تحصیل علم است و انسان را به سوی نادانی و خواری می‌کشاند. (بحارالنوار، ج. ۶۹، ص. ۲۰۰، میزان الحکمة، ج. ۶، ص. ۴۶)

 مَن رَضِیَ عَن نَفسِهِ کَثُرَ السّاخِطُونَ عَلَیهِ

کسی که پر مدّعی و از خود راضی باشد (یعنی تنها کار خود را می‌پسندد)؛ مردم نسبت به چنین شخصی خشمگین و بدبین خواهند شد. (بحارالانوار، ج. ۱۷، ص. ۲۱۵)

 أقبِل عَلی شَأنِکَ فَاِنَّ کَثرَةَ المُلقِ یَهجِمُ عَلَی الظَّنِّ وَ اِذا حَلَلتَ مِن أخیکَ فی مَحَلِّ الثِّقَةِ فَاعدِل عَنِ المُلقِ اِلی حُسنِ النِّیَّة

شخصیت خود را محترم شمار و تملق مکن، چون تملق موجب سوءظن می‌گردد، زمانی که برادرت را مورد وثوق یافتی از تملق احتراز کن و نسبت به او حُسن نیّت داشته باش. (محجّة البیضاء، ج. ۵، ص. ۲۸۳)

 عَلَیکُم بِالوَرَعِ فَاِنَّهُ الدّینُ الَّذی نَلازِمُهُ وَ نُدینُ اللهَ تَعالیَ بِهِ وَ نُریدُهُ مِمَّن یُوالینا لاتَتعَبُونا بِالشَّفاعَةِ

با ورع و باتقوا باشید که این ورع و تقوا همان دینی است که همواره ما ملازم آن هستیم و پایبند به آن می‌باشیم و از پیروان خود نیز می‌خواهیم که چنین باشند از ما (با عدم رعایت تفوا) شفاعت نخواهید و ما را به زحمت نیندازید. (وسائل الشیعه، ج. ۱۵، ص. ۲۴۸)

امام جواد علیه السلام در 8 سالگی به امامت رسیدند و در زمان شهادت تنها 25 سال سن داشتند، از این رو

جوانترین امام در زمان شهادت به حساب می آیند.

حضرت امام جوادعلیه السلام می فرمایند:

 الْمُؤمِنُ يَحْتاجُ إلى ثَلاثِ خِصالٍ: تَوْفيقٍ مِنَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ، وَ واعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ، وَقَبُولٍ مِمَّنْ يَنْصَحُهُ. (بحار‌الانوار، ج۷۵، ص۳۵۸)
فرمودند: مؤمن در هر حال نيازمند به سه خصلت است: توفيق از طرف خداوند متعال، واعظى از درون خود، قبول و پذيرش نصيحت كسى كه او را نصيحت نمايد.

 قالَ عليه‌السلام: مُلاقاةُ الاْخوانِ نَشْرَةٌ، وَ تَلْقيحٌ لِلْعَقْلِ وَ إنْ كانَ نَزْراً قَليلاً. (بحار‌الانوار، ج۷۱، ص۳۵۳)
فرمودند: ملاقات و ديدار با دوستان و برادران [خوب]، سبب صفاى دل و نورانيّت آن مى‌گردد و موجب شكوفایى عقل و درايت خواهد گشت؛ گرچه در مدّت زمانى كوتاه انجام پذيرد.

 قالَ عليه‌السلام: إيّاكَ وَ مُصاحَبَةُ الشَّريرِ، فَإنَّهُ كَالسَّيْفِ الْمَسْلُولِ، يَحْسُنُ مَنْظَرُهُ وَ يَقْبَحُ أثَرُهُ. (بحار‌الانوار، ج۷۱، ص۱۹۸)
فرمودند: مواظب باش از مصاحبت و دوستى با افراد شرور؛ چون كه او همانند شمشيرى زهرآلود، برّاق است كه ظاهرش زيبا و اثراتش زشت و خطرناک خواهد بود.

 قالَ عليه‌السلام: كَيْفَ يُضَيَّعُ مَنِ اللّهُ كافِلُهُ، وَكَيْفَ يَنْجُو مَنِ اللّه طالِبُهُ، وَ مَنِ انْقَطَعَ إلى غَيْرِ اللّهِ وَ كَّلَهُ اللّهُ إلَيْهِ. (بحار‌الانوار، ج۶۸، ص۱۵۵)
فرمودند: چگونه گمراه و درمانده خواهد شد كسى كه خداوند سَرپرست و متكفّل اوست. چطور نجات مى‌يابد كسى كه خداوند طالبش است. هر كه از خدا قطع اميد كند و به غير او پناهنده شود، خداوند او را به همان شخص واگذار مى‌كند.

 قالَ عليه‌السلام: مَنْ لَمْ يَعْرِفِ الْمَوارِدَ أعْيَتْهُ الْمَصادِرُ. (بحار‌الانوار، ج۶۸، ص۳۴۰)
فرمودند: هركس موقعيت‌شناس نباشد، جريانات، او را مى‌ربايد و هلاک خواهد شد.

 قالَ عليه‌السلام: مَنْ عَتَبَ مِنْ غَيْرِ ارْتِيابٍ أعْتَبَ مِنْ غَيْرِ اسْتِعْتابٍ. (بحار‌الانوار، ج۷۱، ص۱۸۱)
فرمودند: سرزنش كردن ديگران بدون علّت و دليل، سبب ناراحتى و خشم خواهد گشت، درحالى‌كه رضايت آنان نيز كسب نخواهد كرد.

 قالَ عليه‌السلام: أفْضَلُ الْعِبادَةِ الاْخْلاصُ. (بحارالانوار، ج۶۸، ص۲۴۵)
فرمودند: با فضيلت‌ترين و ارزشمندترين عبادت‌ها آن است كه خالص و بدون ريا باشد.

 قالَ عليه‌السلام: يَخْفى عَلَى النّاسِ وِلادَتُهُ، وَ يَغيبُ عَنْهُمْ شَخْصُهُ، وَ تَحْرُمُ عَلَيْهِمْ تَسْمِيَتُهُ، وَ هُوَ سَمّيُ رَسُول اللّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله وَ كَنّيهِ. (بحارالانوار، ج۵۱، ص۳۲)
فرمودند: زمان ولادت امام عصر عليه‌السلام بر مردم زمانش مخفى است، و شخصش از شناخت افراد غايب و پنهان است. و حرام است كه آن حضرت را نام ببرند؛ و او هم‌نام و هم‌كنيه رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله است.

 قالَ عليه‌السلام: عِزُّ الْمُؤْمِنِ غِناه عَنِ النّاسِ. (بحارالانوار، ج۷۲، ص۱۰۹)
فرمودند: عزّت مؤمن در بى‌نيازى و طمع نداشتن به مال و زندگى ديگران است.

 قالَ عليه‌السلام: مَنْ أصْغى إلى ناطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإنْ كانَ النّاطِقُ عَنِ اللّهِ فَقَدْ عَبَدَ اللّهَ، وَ إنْ كانَ النّاطِقُ يَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إبليس فَقَدْ عَبَدَ إبليسَ. (کافی، ج۶، ص۴۳۴)
فرمودند: هر كس به شخصى سخنران علاقمند و متمايل باشد، بنده اوست، پس چنان‌چه سخنور براى خدا و از احكام و معارف خدا سخن بگويد، بنده خداست، و اگر از زبان شيطان و هوا و هوس و ماديات سخن بگويد، بنده شيطان خواهد بود.

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

امام رضا علیه السلام:

لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تََ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا؛

هیچ بنده اى حقیقت ایمانش را کامل نمى کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبت ها و بلاها.

تحف العقول ص324

قال امام سجادعلیه السلام:
‏

 آیاتُ الْقُرْآنِ خَزائِنُ الْعِلْمِ، كُلَّما فُتِحَتْ خَزانَةٌ، فَیَنْبَغی لَكَ أنْ تَنْظُرَ ما فیها.(19)
آیه‌های قرآن، هر كدام آن، خزینه علوم (خداوند) است، هر گاه خزینه‌ای باز می‌شود شایسته است كه خوب در آن بنگری.‏

 *****************

الدُّنْیا سِنَةٌ، وَ الاَّْخِرَةُ یَقْظَةٌ، وَ نَحْنُ بَیْنَهُما أضْغاثُ احْلامِ.(17)
دنیا همچون نیمه خواب (چرت ) است و آخرت بیداری می‌باشد و ما در این میان این دو در خواب پریشانیم.‏

 *****************‏

 *****************

 دنیا در سراشیبی زوال

«إِنَّ الدُّنْیا قَدْ دَنا فَناؤُها وَ زَوالُها وَ أَذِنَتْ بِالْوِداعِ وَ إِنّی أَدْعُوکُمْ إِلَی اللّهِ وَ رَسُولِهِ(صلی الله علیه وآله وسلم) وَ الْعَمَلِ بِکِتابِهِ وَ إِماتَةِ الْباطِلِ وَ إِحْیاءِ السُّنَّةِ. »:

دنیا فنا و زوالش نزدیک گردیده و در حال وداع است، و من شما را به سوی خدا و پیامبرش  که درود خدا بر او و آلش باد  و عمل به قرآنش و میراندن باطل و زنده کردن سنّت، دعوت میکنم.

*****************

 ذخیره بزرگ

«أَنَا بَقِیَّةٌ مِنْ آدَمَ وَ ذَخیرَةٌ مِنْ نُوح وَ مُصْطَفی مِنْ إِبْراهیمَ وَ صَفْوَة مِنْ مُحَمَّد(صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِمْ أَجْمَعینَ). »:

من باقیمانده از آدم و ذخیره نوح و برگزیده ابراهیم و خلاصه محمّد (درود خدا بر همگی آنان باد) هستم.

 *****************

 حجّت خدا

«زَعَمَتِ الظَّلَمَةُ أَنَّ حُجَّةَ اللّهِ داحِضَةٌ وَ لَوْ أُذِنَ لَنا فِی الْکَلامِ لَزالَ الشَّکُّ. »:

ستمگران پنداشتند که حجّت خدا از بین رفته است، در حالی که اگر به ما اجازه سخن گفتن داده میشد، هر آینه تمام شکّ ها را از بین میبردیم.

اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَیْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ (اَبَداً) ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِكُمْ .اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ .

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«شش‌ چيز كارهاي‌ نيك‌ انسان را نابود مي‌كند؛ پرداختن‌ به‌ عيوب‌ مردم، سنگدل بودن، پرستيدن‌ دنيا، بي‌ حيا بودن، آرزوی دراز داشتن‌ و رها نكردن‌ ستمگری.»

«شما آيينه برادر خود هستيد، اگر عيبي‌ در او مي‌بينيد، آن‌ را پاك‌ كنيد.»

 *****************

پرهيز از آزار و رنج‌ مردم‌

«هركس‌ مسلماني‌ را آزار دهد، مرا آزار داده‌ است‌ و هركس‌ مرا آزار دهد خدا را آزار داده‌ است.»

«هر كه‌ با مسلماني‌ تقلب‌ كند، و يا به‌ او ضرري‌ بزند، و يا فريبش‌ دهد، از ما نيست.»

«هركس‌ سر راه‌ مسلمانان‌ را بگيرد و آزارشان‌ دهد، لعنت‌ كردن‌ او بر آن‌ها واجب‌ مي‌شود.»

«روا نيست‌ كه‌ مؤ‌مني‌ به‌ [برادر ديني‌ خود] به‌ تندي‌ و از سر آزار نگاه‌ كند.»

 *****************

خداوند سه‌ چيز را از فضايل‌ والاي‌ اخلاقي‌ مي‌شمارد؛

«اموال‌ شما به‌ همه مردم‌ نمي‌رسد، پس‌ اخلاق‌ خوب‌ خود را در ميان‌ ايشان‌ تقسيم‌ كنيد.»

«چهار چيز است‌ كه‌ با داشتن‌ آن‌ها بر نداریِ خود غم‌ مخور: راستگويي، امانت‌ داري، خوش‌ اخلاقي‌ و میانه‌روی در غذا خوردن.»

«خداوند سه‌ چيز را از فضايل‌ والاي‌ اخلاقي‌ مي‌شمارد؛ اول‌ آن‌ كه‌ از ستم‌ درگذري، دوم‌ آن‌ كه‌ كسي‌ را كه‌ به‌ تو چيزي‌ نمي‌دهد، از بخشش‌ خود بهره‌مند كني‌ و سوم‌ آنكه‌ با كسي‌ كه‌ از تو بريده، بپيوندي.»

 *****************

ادب‌ وتربیت

«پدر، هيچ‌ مالي‌ را بهتر از ادب‌ به‌ فرزند نمي‌دهد.»

«خداوند اگر بخواهد بنده‌اي‌ را خوار كند، دانش‌ و ادب‌ را از او مي‌گيرد.»

«مردم، مثل‌ معادن‌ گوناگون‌ هستند و داراي‌ نژاد مختلف‌ هستند و تربيت‌ بد، مثل‌ نژاد بد است.»

 *****************

صداقت و امانت‌ داری وحیا

«اگر سه‌ چيز در برادرت‌ ديدي، به‌ او اميدوار باش: حيا، امانت‌ و صداقت. و چون‌ اين‌ سه‌ چيز را نديدي، اميدی به‌ او مبند.»

«براي‌ من‌ شش‌ چيز را ضمانت‌ كنيد، تا من‌ بهشت‌ را برايتان‌ ضمانت‌ مي‌كنم. وقتي‌ سخن‌ مي‌گوييد راست‌ بگوييد، چون‌ وعده‌ مي‌دهيد وفا كنيد، چون‌ امانتي‌ به‌ دستتان‌ سپردند آن را ادا كنيد، خود را از گناه‌ نگاه‌ داريد، چشم‌ خود را حفظ‌ كنيد و دستانتان‌ را از گناه‌ بازداريد.»

«سه‌ چيز در هر كه‌ باشد منافق‌ است، هر چند روزه‌ بدارد، نماز بخواند، حج‌ و عمره‌ بگزارد و بگويد من‌ مسلمانم: آن‌ كه‌ چون‌ حرفي‌ مي‌زند دروغ‌ بگويد، چون‌ وعده‌ مي‌دهد وفا نكد و چون‌ امانت‌ مي‌گيرد خيانت‌ كند.»

السَّلامُ عَلَیْكَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَیْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ (اَبَداً) ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِكُمْ .اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ .

پیام اربعینی امام حسین علیه السلام، این است که آغاز یک حرکت نو وقیام نو وتازه وبرائت از همه مشرکان وسیزه جویان عالم است.

قیام برای شناخت حقیقت زنده بودن وحقیقت جهادبرای خدا 

قیام برای نجات خود ونجات سایرین ، قیام برای  خدا وجهاد برای خدا

قیام برای حرکت مسقیم درمسیرخدا به راهنمایی برگزیدگان خاص خدا که پیامبراکرم صلی علی علیه وآله وسلم وامامان معصوم علیه السلام هستند.

قیام وحرکت برای سعادت ابدی انسان .قیام برای خودسازی واحیایی ارزشهای دینی ومعنوی الهی.

پیام اربعین حرکت هجرت وجهاد برای خدا است.جهادی که برعلیه استبداد درونی وپیرونی قیام می کنیدودراین مسیر پرشور همدیگر را یاری می رسانید.

قیام برای یاری خدا 

درهمه عرصه ها باید فعالیت جهادی داشته باشیم .زیرا فعالیت جهادی در جامعه شور وشوق می آفریند.درست همانند شور وشوق عاشورای داشتن است .واین یکی ازدرسهای بزرگ عاشورا ونهضت حسینی است.که درهمه عرصه ها انسان باید فعالیت جهادگونه داشته باشد . واصلا" لازمه پیروزی وحتی رمز بزرگ پیروزی فعالیت جهادی داشتن وجهادکردن است.مردم ایران اسلامی درهر سینی که باشند وهستند باید این درس حسینی را بخوبی به خاطر بسپارند وآفیزه گوش شان کنند.که لازمه پیروزی درهمه عرصه های زندگی وپیروزی درآن فعالیت جهادی داشتن است.اصلا" ایمان حقیقی با جهاد  بدست می آید.تلاش بزرگ وسخت وایثارگرانه برای خدا ودر راه خدا و رسیدن  به هدف الهی در دین ما جهاد معنی می دهد.

یاعلی

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًابَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ﴿۱۶۹﴾

هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‏ اندمرده مپندار بلكه زنده‏ اند كه نزد پروردگارشانروزى داده مى ‏شوند (۱۶۹)

شهادت سپهبدسردار قاسم سلیمانی تبریک وتسلیت باد.

سرداربزرگ اگرچه رفت اماخون پاک وپربرکتش وحدت بین مردم بوجودآورد ،

خشم ونفرت نسبت به دشمن مستکبربوجودآورد،شجاعت ودلاوری وآگاهی بوجودآورد.

مرگ برامریکای ترویست جنایتکار مرگبراسرائیل مرگ برانگلیس ومرگ برمنافق.

یاحق

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًابَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ﴿۱۶۹﴾

هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‏ اندمرده مپندار بلكه زنده‏ اند كه نزد پروردگارشانروزى داده مى ‏شوند (۱۶۹)

شهادت سپهبدسردار قاسم سلیمانی تبریک وتسلیت باد.

سرداربزرگ اگرچه رفت اماخون پاک وپربرکتش وحدت بین مردم بوجودآورد ،

خشم ونفرت نسبت به دشمن مستکبربوجودآورد،شجاعت ودلاوری وآگاهی بوجودآورد.

مرگ برامریکای ترویست جنایتکار مرگبراسرائیل مرگ برانگلیس ومرگ برمنافق.

یاحق

السَّلامُ عَلَیْكَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَیْكَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ (اَبَداً) ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِكُمْ .اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ .

پیام اربعینی امام حسین علیه السلام، این است که آغاز یک حرکت نو وقیام نو وتازه وبرائت از همه مشرکان وسیزه جویان عالم است.

قیام برای شناخت حقیقت زنده بودن وحقیقت جهادبرای خدا 

قیام برای نجات خود ونجات سایرین ، قیام برای  خدا وجهاد برای خدا

قیام برای حرکت مسقیم درمسیرخدا به راهنمایی برگزیدگان خاص خدا که پیامبراکرم صلی علی علیه وآله وسلم وامامان معصوم علیه السلام هستند.

قیام وحرکت برای سعادت ابدی انسان .قیام برای خودسازی واحیایی ارزشهای دینی ومعنوی الهی.

پیام اربعین حرکت هجرت وجهاد برای خدا است.جهادی که برعلیه استبداد درونی وپیرونی قیام می کنیدودراین مسیر پرشور همدیگر را یاری می رسانید.

قیام برای یاری خدا 

درهمه عرصه ها باید فعالیت جهادی داشته باشیم .زیرا فعالیت جهادی در جامعه شور وشوق می آفریند.درست همانند شور وشوق عاشورای داشتن است .واین یکی ازدرسهای بزرگ عاشورا ونهضت حسینی است.که درهمه عرصه ها انسان باید فعالیت جهادگونه داشته باشد . واصلا" لازمه پیروزی وحتی رمز بزرگ پیروزی فعالیت جهادی داشتن وجهادکردن است.مردم ایران اسلامی درهر سینی که باشند وهستند باید این درس حسینی را بخوبی به خاطر بسپارند وآفیزه گوش شان کنند.که لازمه پیروزی درهمه عرصه های زندگی وپیروزی درآن فعالیت جهادی داشتن است.اصلا" ایمان حقیقی با جهاد  بدست می آید.تلاش بزرگ وسخت وایثارگرانه برای خدا ودر راه خدا و رسیدن  به هدف الهی در دین ما جهاد معنی می دهد.

یاعلی

«شش‌ چيز كارهاي‌ نيك‌ انسان را نابود مي‌كند؛ پرداختن‌ به‌ عيوب‌ مردم، سنگدل بودن، پرستيدن‌ دنيا، بي‌ حيا بودن، آرزوی دراز داشتن‌ و رها نكردن‌ ستمگری.»

«شما آيينه برادر خود هستيد، اگر عيبي‌ در او مي‌بينيد، آن‌ را پاك‌ كنيد.»

 *****************

پرهيز از آزار و رنج‌ مردم‌

«هركس‌ مسلماني‌ را آزار دهد، مرا آزار داده‌ است‌ و هركس‌ مرا آزار دهد خدا را آزار داده‌ است.»

«هر كه‌ با مسلماني‌ تقلب‌ كند، و يا به‌ او ضرري‌ بزند، و يا فريبش‌ دهد، از ما نيست.»

«هركس‌ سر راه‌ مسلمانان‌ را بگيرد و آزارشان‌ دهد، لعنت‌ كردن‌ او بر آن‌ها واجب‌ مي‌شود.»

«روا نيست‌ كه‌ مؤ‌مني‌ به‌ [برادر ديني‌ خود] به‌ تندي‌ و از سر آزار نگاه‌ كند.»

 *****************

خداوند سه‌ چيز را از فضايل‌ والاي‌ اخلاقي‌ مي‌شمارد؛

«اموال‌ شما به‌ همه مردم‌ نمي‌رسد، پس‌ اخلاق‌ خوب‌ خود را در ميان‌ ايشان‌ تقسيم‌ كنيد.»

«چهار چيز است‌ كه‌ با داشتن‌ آن‌ها بر نداریِ خود غم‌ مخور: راستگويي، امانت‌ داري، خوش‌ اخلاقي‌ و میانه‌روی در غذا خوردن.»

«خداوند سه‌ چيز را از فضايل‌ والاي‌ اخلاقي‌ مي‌شمارد؛ اول‌ آن‌ كه‌ از ستم‌ درگذري، دوم‌ آن‌ كه‌ كسي‌ را كه‌ به‌ تو چيزي‌ نمي‌دهد، از بخشش‌ خود بهره‌مند كني‌ و سوم‌ آنكه‌ با كسي‌ كه‌ از تو بريده، بپيوندي.»

 *****************

ادب‌ وتربیت

«پدر، هيچ‌ مالي‌ را بهتر از ادب‌ به‌ فرزند نمي‌دهد.»

«خداوند اگر بخواهد بنده‌اي‌ را خوار كند، دانش‌ و ادب‌ را از او مي‌گيرد.»

«مردم، مثل‌ معادن‌ گوناگون‌ هستند و داراي‌ نژاد مختلف‌ هستند و تربيت‌ بد، مثل‌ نژاد بد است.»

 *****************

صداقت و امانت‌ داری وحیا

«اگر سه‌ چيز در برادرت‌ ديدي، به‌ او اميدوار باش: حيا، امانت‌ و صداقت. و چون‌ اين‌ سه‌ چيز را نديدي، اميدی به‌ او مبند.»

«براي‌ من‌ شش‌ چيز را ضمانت‌ كنيد، تا من‌ بهشت‌ را برايتان‌ ضمانت‌ مي‌كنم. وقتي‌ سخن‌ مي‌گوييد راست‌ بگوييد، چون‌ وعده‌ مي‌دهيد وفا كنيد، چون‌ امانتي‌ به‌ دستتان‌ سپردند آن را ادا كنيد، خود را از گناه‌ نگاه‌ داريد، چشم‌ خود را حفظ‌ كنيد و دستانتان‌ را از گناه‌ بازداريد.»

«سه‌ چيز در هر كه‌ باشد منافق‌ است، هر چند روزه‌ بدارد، نماز بخواند، حج‌ و عمره‌ بگزارد و بگويد من‌ مسلمانم: آن‌ كه‌ چون‌ حرفي‌ مي‌زند دروغ‌ بگويد، چون‌ وعده‌ مي‌دهد وفا نكد و چون‌ امانت‌ مي‌گيرد خيانت‌ كند.»

سال نو برهمه مبارکباد.

داشتم فکرمی کردم هرکسی می تواند پزشک خود باشد.اما این بدان معناء نیست که هرکسی می تواند بدون اجازه پزشک هرداروی را که هیچ علمی بدان ندارد مصرف کند.نه این برداشت غلط است .هرکسی می تواند پزشک خودباشد، به این معناء که اولا" مجاز خودرا بشناسد . وخوردنی ونوشیدنیها را براساس مجاز خودبه حدتعادل موردمصرف برساند. درحداعتدال.اصولا" انسانها باید درهمه موارد زندگی تعادل را درحد واجب رعایت کنند.اگر تعادل را درزندگی بعنوان یک قانون کلی و واجب به کاربرند هیچ وقت دچار ناراحتی جسمی وروحی وروانی ومریضی درزندگی نمی شوند.مخصوصا"تعادل درخوردن وخوابیدن ونوشیدن وپوشیدن و البته دردرجه اول خدا سلامتی هرانسانی را تعین وفراهم می کند.دوم انسان نیزبایددرتکاپوباشد وتلاش وکوشش کند.پس پزشک اول انسان  خدا است . پزشک دوم ائمه علیه السلام هستند وپزشک سوم  خود انسان است وپزشک چهارم هم پزشکان عزیزمان هستند.پس سلامتی خیلی  مهم است.آن را جدی بگیرید ودرخانه برای سلامتی خود وخانوادتان واطرافیانتان درخانه بمانید ودید وبازدید عید نکنید ومسافزت هم نروید.انسان زمانی که مریض نشود قدرسلامتی را نمی داند.پس سلامت باشید وقدر سلامتی خودرا بدانید.

یاحق

حاج قاسم سردار توخودت خوب می دانید که چرا نتوانستم در روز سالگرد شهادتت  چند مطلبی درمورد شما در وبسایت قرار بدهم .برای اینکه چندماهی بود که اینترنت نداشتم.الان هم وضع اینترنت اصلا" خوب نیست .افتضاع است.مثل بقیه کارها، ولی خوب  خدا خوب می بیند وخوب دوستانش را انتخاب می کندودشمنانش را به حال خودشان رها می کند.

می دانید سردار یاد چه افتادم؟ یاد سخنی ازحضرت  امیرالمومین حضرت علی علیه السلام  افتادم درخطبه 183 نهج البلاغه  می فرمایند: برشما باد پرهیزگاری پرهیزگاری، هرکسی پرهیزگاری وتقوی پیشی گرفت از فتنه ها نجات پیدا کرد.خیلی سخن پر مغزی است.

وقتی به پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم واهلبیت گرامیشان یعنی ائمه اطهار علیه السلام فکرمی کنم  می بینم چه رنجها وچه ظلمهای از طرف ظالمان وجاهلان زمان خود دیده اند وکشیده اند وآخرشان هم مظلومانه شهیدشدند از دست چه کسانی نه دشمن خارجی بلکه از دست دشمنان ظالم شیاطین شقی مقدسنما وبه  اسم مسلمان  واقعا" از رنج وعذابی که برگزیدگان پاک  طاهر الهی  در راه خدا ودین خدا کشیده اند غصه تمام وجودم را می گیرد وگریه امانم نمی دهد. امامانم مظلوم شهیدشدندواگر الان هم امام حسین علیه السلام باشد حتما" باز مظلومانه مقدس نماهای منافق اورا باز ناجوانمردانه شهید می کنند.

یا الله یا محمد یاعلی

ذهنیات عربیها مریض هستند.چرا؟ چون فیلمهایی می سازنند که افکارپلید شیطانی ومریضگونه دارند. آنها باذهن مریض خودشان دنیارا به آتش کشیدند ومریض کرده اند. ذهنی که غیرخدا را درخود پرورش دهد ذهن مریض وشیطانی است.پول وثروت از ذهنهای مریض گونه افراد بشر نشات گرفته است.وتمام  مخوریت ومدار زندگی انسانهای امروزی برپایه پول وثروت وقدرت کاذب  ناشی  از آن بناشده است. انسان امروزی اسیر وبرده پول وثروت شده است.وبرای همین جهان امروزدچارمرض خودساخته دست خودبشرشده است.دنیای غرب دنیای فاسداست که شرق هم ازآن تبیعت می کند.روزی برسد که این بت خودساخته بشر نیست ونابودشودوجهان برمحورخدا وانبیاءوائمه علیه السلام وپاکی وطهارت  بچرخد.

یا الله یامحمد یاعلی

عیدسعیدفطربرتمام مومنان ومومنین ومسلمان جهان مبارک باد.

دراینجا می خواهیم به مدد الهی  وبه یاری حق فرازی  گهرباری از نهج البلاغه خضرت امیرالمومنین علیه السلام بیاریم . خطبه 160 نهج البلاغه درباره خدا شناسی وراههای خداشناسی ونیز  درمورد تربیت  اخلاقی وعملی اسلامی ونیز شیوه روش پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم که از زبان مبارک حضرت امیرالمومنین علیه السلام بیان شده است می آوریم ، باشد که درس عبرتی برای همه ما دراین دنیای دون باشد.انشاءالله

عظمة اللّه و حمد اللّه:
أَمْرُهُ قَضَاءٌ وَ حِكْمَةٌ، وَ رِضَاهُ أَمَانٌ وَ رَحْمَةُ، يَقْضِي بِعِلْمٍ وَ يَعْفُو بِحِلْمٍ. اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا تَأْخُذُ وَ تُعْطِي وَ عَلَى مَا تُعَافِي وَ تَبْتَلِي، حَمْداً يَكُونُ أَرْضَى الْحَمْدِ لَكَ وَ أَحَبَّ الْحَمْدِ إِلَيْكَ وَ أَفْضَلَ الْحَمْدِ عِنْدَكَ، حَمْداً يَمْلَأُ مَا خَلَقْتَ وَ يَبْلُغُ مَا أَرَدْتَ، حَمْداً لَا يُحْجَبُ عَنْكَ وَ لَا يُقْصَرُ دُونَكَ، حَمْداً لَا يَنْقَطِعُ عَدَدُهُ وَ لَا يَفْنَى مَدَدُهُ. فَلَسْنَا نَعْلَمُ كُنْهَ عَظَمَتِكَ إِلَّا أَنَّا نَعْلَمُ أَنَّكَ حَيٌّ قَيُّومُ لَا تَأْخُذُكَ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ، لَمْ يَنْتَهِ إِلَيْكَ نَظَرٌ وَ لَمْ يُدْرِكْكَ بَصَرٌ أَدْرَكْتَ الْأَبْصَارَ وَ أَحْصَيْتَ الْأَعْمَالَ وَ أَخَذْتَ بِالنَّوَاصِي وَ الْأَقْدَامِ وَ مَا الَّذِي نَرَى مِنْ خَلْقِكَ وَ نَعْجَبُ لَهُ مِنْ قُدْرَتِكَ وَ نَصِفُهُ مِنْ عَظِيمِ سُلْطَانِكَ وَ مَا تَغَيَّبَ عَنَّا مِنْهُ وَ قَصُرَتْ أَبْصَارُنَا عَنْهُ وَ انْتَهَتْ عُقُولُنَا دُونَهُ وَ حَالَتْ سُتُورُ الْغُيُوبِ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ أَعْظَمُ.

1. خدا شناسى:
فرمان خدا قضاى حتمى و حكمت، و خشنودى او مايه امنيّت و رحمت است، از روى علم، حكم مى كند و با حلم و بردبارى مى بخشايد.
خدايا سپاس تو راست بر آنچه مى گيرى، و عطا مى فرمايى، و شفا مى دهى يا مبتلا مى سازى، سپاسى كه تو را رضايت بخش ترين، محبوب ترين، و ممتازترين باشد، سپاسى كه آفريدگانت را سرشار سازد، و تا آنجا كه تو بخواهى تداوم يابد، سپاسى كه از تو پوشيده نباشد، و از رسيدن به پيشگاهت باز نماند، سپاسى كه شمارش آن پايان نپذيرد، و تداوم آن از بين نرود.
خدايا حقيقت بزرگى تو را نمى دانيم، جز آن كه مى دانيم كه تو زنده اى و احتياج به غير ندارى، خواب سنگين يا سبك تو را نمى ربايد، هيچ انديشه اى به تو نرسد و هيچ ديده اى تو را ننگرد، اما ديده ها را تو مى نگرى، و اعمال انسانها را شماره فرمايى، و قدم ها و موى پيشانى ها (زمام امور همه) به دست تو است.
خدايا آنچه را كه از آفرينش تو مى نگريم، و از قدرت تو به شگفت مى آييم و بدان بزرگى قدرت تو را مى ستاييم، بسى ناچيزتر است در برابر آنچه كه از ما پنهان، و چشم هاى ما از ديدن آنها ناتوان، و عقلهاى ما از درك آنها عاجز است، و پرده هاى غيب ميان ما و آنها گسترده مى باشد.

 فَمَنْ فَرَّغَ قَلْبَهُ وَ أَعْمَلَ فِكْرَهُ لِيَعْلَمَ كَيْفَ أَقَمْتَ عَرْشَكَ وَ كَيْفَ ذَرَأْتَ خَلْقَكَ وَ كَيْفَ عَلَّقْتَ فِي الْهَوَاءِ سَمَاوَاتِكَ وَ كَيْفَ مَدَدْتَ عَلَى مَوْرِ الْمَاءِ أَرْضَكَ رَجَعَ طَرْفُهُ حَسِيراً وَ عَقْلُهُ مَبْهُوراً وَ سَمْعُهُ وَالِهاً وَ فِكْرُهُ حَائِراً.

2. راههاى خدا شناسى:
پس آن كس كه دل را از همه چيز تهى سازد، و فكرش را به كار گيرد تا بداند كه: چگونه عرش قدرت خود را برقرار ساخته اى و پديده را چگونه آفريده اى و چگونه آسمان ها و كرات فضايى را در هوا آويخته اى و زمين را چگونه بر روى امواج آب گسترده اى نگاهش حسرت زده، و عقلش مات و سرگردان، و شنواييش آشفته، و انديشه اش حيران مى ماند.

كيف يكون الرجاء:
يَدَّعِي بِزَعْمِهِ أَنَّهُ يَرْجُو اللَّهَ، كَذَبَ وَ الْعَظِيمِ، مَا بَالُهُ لَا يَتَبَيَّنُ رَجَاؤُهُ فِي عَمَلِهِ، فَكُلُّ مَنْ رَجَا عُرِفَ رَجَاؤُهُ فِي عَمَلِهِ، وَ كُلُ رَجَاءٍ إِلَّا رَجَاءَ اللَّهِ تَعَالَى فَإِنَّهُ مَدْخُولٌ وَ كُلُّ خَوْفٍ مُحَقَّقٌ إِلَّا خَوْفَ اللَّهِ فَإِنَّهُ مَعْلُولٌ، يَرْجُو اللَّهَ فِي الْكَبِيرِ وَ يَرْجُو الْعِبَادَ فِي الصَّغِيرِ فَيُعْطِي الْعَبْدَ مَا لَا يُعْطِي الرَّبَّ. فَمَا بَالُ اللَّهِ جَلَّ ثَنَاؤُهُ يُقَصَّرُ بِهِ عَمَّا يُصْنَعُ بِهِ لِعِبَادِهِ، أَ تَخَافُ أَنْ تَكُونَ فِي رَجَائِكَ لَهُ كَاذِباً أَوْ تَكُونَ لَا تَرَاهُ لِلرَّجَاءِ مَوْضِعاً، وَ كَذَلِكَ إِنْ هُوَ خَافَ عَبْداً مِنْ عَبِيدِهِ أَعْطَاهُ مِنْ خَوْفِهِ مَا لَا يُعْطِي رَبَّهُ، فَجَعَلَ خَوْفَهُ مِنَ الْعِبَادِ نَقْداً وَ خَوْفَهُ مِنْ خَالِقِهِ ضِمَاراً وَ وَعْداً؛ وَ كَذَلِكَ مَنْ عَظُمَتِ الدُّنْيَا فِي عَيْنِهِ وَ كَبُرَ مَوْقِعُهَا مِنْ قَلْبِهِ آثَرَهَا عَلَى اللَّهِ تَعَالَى، فَانْقَطَعَ إِلَيْهَا وَ صَارَ عَبْداً لَهَا.

3. وصف اميدوارى به خدا:
به گمان خود ادّعا دارد كه به خدا اميدوار است به خداى بزرگ سوگند كه دروغ مى گويد، چه مى شود او را كه اميدوارى در كردارش پيدا نيست. پس هر كس به خدا اميدوار باشد بايد، اميد او در كردارش آشكار شود، هر اميدوارى جز اميد به خداى تعالى ناخالص است، و هر ترسى جز ترس از خدا نادرست است.
گروهى در كارهاى بزرگ به خدا اميد بسته و در كارهاى كوچك به بندگان خدا روى مى آورند، پس حق بنده را ادا مى كنند و حق خدا را بر زمين مى گذارند، چرا در حق خداى متعال كوتاهى مى شود و كمتر از حق بندگان رعايت مى گردد.
آيا مى ترسى در اميدى كه به خدا دارى دروغگو باشى يا او را در خور اميد بستن نمى پندارى؟ اميدوار دروغين اگر از بنده خدا ترسناك باشد، حق او را چنان رعايت كند كه حق پروردگار خود را آنگونه رعايت نمى كند، پس ترس خود را از بندگان آماده، و ترس از خداوند را وعده اى انجام نشدنى مى شمارد.
و اينگونه است كسى كه دنيا در ديده اش بزرگ جلوه كند، و ارزش و اعتبار دنيا در دلش فراوان گردد، كه دنيا را بر خدا مقدّم شمارد، و جز دنيا به چيز ديگرى نپردازد و بنده دنيا گردد.

رسول اللّه (صلی الله علیه وآله): وَ لَقَدْ كَانَ فِي رَسُولِ اللَّهِ كَافٍ لَكَ فِي الْأُسْوَةِ وَ دَلِيلٌ لَكَ عَلَى ذَمِّ الدُّنْيَا وَ عَيْبِهَا وَ كَثْرَةِ مَخَازِيهَا وَ مَسَاوِيهَا، إِذْ قُبِضَتْ عَنْهُ أَطْرَافُهَا وَ وُطِّئَتْ لِغَيْرِهِ أَكْنَافُهَا وَ فُطِمَ عَنْ رَضَاعِهَا وَ زُوِيَ عَنْ زَخَارِفِهَا.
موسى (علیه السلام): وَ إِنْ شِئْتَ ثَنَّيْتُ بِمُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ، حَيْثُ يَقُولُ «رَبِّ إِنِّي لِما أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ»، وَ اللَّهِ مَا سَأَلَهُ إِلَّا خُبْزاً يَأْكُلُهُ، لِأَنَّهُ كَانَ يَأْكُلُ بَقْلَةَ الْأَرْضِ وَ لَقَدْ كَانَتْ خُضْرَةُ الْبَقْلِ تُرَى مِنْ شَفِيفِ صِفَاقِ بَطْنِهِ لِهُزَالِهِ وَ تَشَذُّبِ لَحْمِهِ.
داود (علیه السلام): وَ إِنْ شِئْتَ ثَلَّثْتُ بِدَاوُدَ صَاحِبِ الْمَزَامِيرِ وَ قَارِئِ أَهْلِ الْجَنَّةِ، فَلَقَدْ كَانَ يَعْمَلُ سَفَائِفَ الْخُوصِ بِيَدِهِ وَ يَقُولُ لِجُلَسَائِهِ أَيُّكُمْ يَكْفِينِي بَيْعَهَا وَ يَأْكُلُ قُرْصَ الشَّعِيرِ مِنْ ثَمَنِهَا.
عيسى (علیه السلام): وَ إِنْ شِئْتَ قُلْتُ فِي عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ، فَلَقَدْ كَانَ يَتَوَسَّدُ الْحَجَرَ وَ يَلْبَسُ الْخَشِنَ وَ يَأْكُلُ الْجَشِبَ وَ كَانَ إِدَامُهُ الْجُوعَ وَ سِرَاجُهُ بِاللَّيْلِ الْقَمَرَ وَ ظِلَالُهُ فِي الشِّتَاءِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا وَ فَاكِهَتُهُ وَ رَيْحَانُهُ مَا تُنْبِتُ الْأَرْضُ لِلْبَهَائِمِ وَ لَمْ تَكُنْ لَهُ زَوْجَةٌ تَفْتِنُهُ وَ لَا وَلَدٌ يَحْزُنُهُ وَ لَا مَالٌ يَلْفِتُهُ وَ لَا طَمَعٌ يُذِلُّهُ، دَابَّتُهُ رِجْلَاهُ وَ خَادِمُهُ يَدَاهُ.

4. سيرى در زندگانى پيامبران عليه السّلام (براى انتخاب الگوهاى ساده زيستى)
براى تو كافى است كه راه و رسم زندگى پيامبر اسلام (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) را اطاعت نمايى، تا راهنمايى خوبى براى تو در شناخت بدى ها و عيب هاى دنيا و رسوايى ها و زشتى هاى آن باشد، چه اينكه دنيا از هر سو بر پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) باز داشته و براى غير او گسترانده شد، از دنيا شير نخورد، و از زيورهاى آن فاصله گرفت.
اگر مى خواهى دومى را، موسى عليه السّلام و زندگى او را تعريف كنم، آنجا كه مى گويد: «پروردگارا هر چه به من از نيكى عطا كنى نيازمندم» به خدا سوگند، موسى عليه السّلام جز نانى كه گرسنگى را بر طرف سازد چيز ديگرى نخواست، زيرا موسى عليه السّلام از سبزيجات زمين مى خورد، تا آنجا كه بر اثر لاغرى و آب شدن گوشت بدن، سبزى گياه از پشت پرده ى شكم او آشكار بود.
و اگر مى خواهى: سومى را، حضرت داوود عليه السّلام صاحب نى هاى نوازنده، و خواننده بهشتيان را الگوى خويش سازى، كه با هنر دستان خود از ليف خرما زنبيل مى بافت، و از همنشينان خود مى پرسيد چه كسى از شما اين زنبيل را مى د و با بهاى آن به خوردن نان جوى قناعت مى كرد.
و اگر خواهى از عيسى بن مريم عليه السّلام بگويم، كه سنگ را بالش خود قرار مى داد، لباس پشمى خشن به تن مى كرد، و نان خشك مى خورد، نان خورش او گرسنگى، و چراغش در شب ماه، و پناهگاه زمستان او شرق و غرب زمين بود، ميوه و گل او سبزيجاتى بود كه زمين براى چهارپايان مى روياند، زنى نداشت كه او را فريفته خود سازد، فرزندى نداشت تا او را غمگين سازد، مالى نداشت تا او را سرگرم كند، و آز و طمعى نداشت تا او را خوار و ذليل نمايد، مركب سوارى او دو پايش، و خدمتگزار  وى، دستهايش بود.

الرسول الأعظم (صلی الله علیه وآله):
فَتَأَسَّ بِنَبِيِّكَ الْأَطْيَبِ الْأَطْهَرِ، فَإِنَّ فِيهِ أُسْوَةً لِمَنْ تَأَسَّى وَ عَزَاءً لِمَنْ تَعَزَّى، وَ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ الْمُتَأَسِّي بِنَبِيِّهِ وَ الْمُقْتَصُّ لِأَثَرِهِ؛ قَضَمَ الدُّنْيَا قَضْماً وَ لَمْ يُعِرْهَا طَرْفاً، أَهْضَمُ أَهْلِ الدُّنْيَا كَشْحاً وَ أَخْمَصُهُمْ مِنَ الدُّنْيَا بَطْناً. عُرِضَتْ عَلَيْهِ الدُّنْيَا فَأَبَى أَنْ يَقْبَلَهَا وَ عَلِمَ أَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَبْغَضَ شَيْئاً فَأَبْغَضَهُ وَ حَقَّرَ شَيْئاً فَحَقَّرَهُ وَ صَغَّرَ شَيْئاً فَصَغَّرَهُ. وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ فِينَا إِلَّا حُبُّنَا مَا أَبْغَضَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ تَعْظِيمُنَا مَا صَغَّرَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ لَكَفَى بِهِ شِقَاقاً لِلَّهِ وَ مُحَادَّةً عَنْ أَمْرِ اللَّهِ.

5. راه و رسم زندگى پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله و سلّم:
پس به پيامبر پاكيزه و پاكت اقتدا كن، كه راه و رسم او الگويى است براى الگو طلبان، و مايه فخر و بزرگى است براى كسى كه خواهان بزرگوارى باشد، و محبوب ترين بنده نزد خدا كسى است كه از پيامبرش پيروى كند، و گام بر جايگاه قدم او نهد.
پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) از دنيا چندان نخورد كه دهان را پر كند، و به دنيا با گوشه چشم نگريست، دو پهلويش از تمام مردم فرو رفته تر، و شكمش از همه خالى تر بود، دنيا را به او نشان دادند اما نپذيرفت، و چون دانست خدا چيزى را دشمن مى دارد آن را دشمن داشت، و چيزى را كه خدا خوار شمرده، آن را خوار انگاشت، و چيزى را كه خدا كوچك شمرده كوچك و ناچيز مى دانست.
اگر در ما نباشد جز آن كه آنچه را خدا و پيامبرش دشمن مى دارند، دوست بداريم، يا آنچه را خدا و پيامبرش كوچك شمارند، بزرگ بداريم، براى نشان دادن دشمنى ما با خدا، و سر پيچى از فرمان هاى او كافى بود.

وَ لَقَدْ كَانَ (صلی الله علیه وآله) يَأْكُلُ عَلَى الْأَرْضِ وَ يَجْلِسُ جِلْسَةَ الْعَبْدِ وَ يَخْصِفُ بِيَدِهِ نَعْلَهُ وَ يَرْقَعُ بِيَدِهِ ثَوْبَهُ وَ يَرْكَبُ الْحِمَارَ الْعَارِيَ وَ يُرْدِفُ خَلْفَهُ. وَ يَكُونُ السِّتْرُ عَلَى بَابِ بَيْتِهِ فَتَكُونُ فِيهِ التَّصَاوِيرُ، فَيَقُولُ يَا فُلَانَةُ لِإِحْدَى أَزْوَاجِهِ غَيِّبِيهِ عَنِّي، فَإِنِّي إِذَا نَظَرْتُ إِلَيْهِ ذَكَرْتُ الدُّنْيَا وَ زَخَارِفَهَا. فَأَعْرَضَ عَنِ الدُّنْيَا بِقَلْبِهِ وَ أَمَاتَ ذِكْرَهَا مِنْ نَفْسِهِ وَ أَحَبَّ أَنْ تَغِيبَ زِينَتُهَا عَنْ عَيْنِهِ لِكَيْلَا يَتَّخِذَ مِنْهَا رِيَاشاً وَ لَا يَعْتَقِدَهَا قَرَاراً وَ لَا يَرْجُوَ فِيهَا مُقَاماً، فَأَخْرَجَهَا مِنَ النَّفْسِ وَ أَشْخَصَهَا عَنِ الْقَلْبِ وَ غَيَّبَهَا عَنِ الْبَصَرِ؛ وَ كَذَلِكَ مَنْ أَبْغَضَ شَيْئاً أَبْغَضَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَيْهِ وَ أَنْ يُذْكَرَ عِنْدَهُ.

و همانا پيامبر «كه درود خدا بر او باد» بر روى زمين مى نشست و غذا مى خورد، و چون برده، ساده مى نشست، و با دست خود كفش خود را وصله مى زد، و جامه خود را با دست خود مى دوخت، و بر الاغ مى نشست، و ديگرى را پشت سر خويش سوار مى كرد.
پرده اى بر در خانه او آويخته بود كه نقش و تصويرها در آن بود، به يكى از همسرانش فرمود، اين پرده را از برابر چشمان من دور كن كه هر گاه نگاهم به آن مى افتد به ياد دنيا و زينت هاى آن مى افتم.
پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) با دل از دنيا روى گرداند، و يادش را از جان خود ريشه كن كرد، و همواره دوست داشت تا جاذبه هاى دنيا از ديدگانش پنهان ماند، و از آن لباس زيبايى تهيّه نكند و آن را قرارگاه دائمى خود نداند، و اميد ماندن در دنيا نداشته باشد، پس ياد دنيا را از جان خويش بيرون كرد، و دل از دنيا بر كند، و چشم از دنيا پوشاند.
و چنين است كسى كه چيزى را دشمن دارد، خوش ندارد به آن بنگرد، يا نام آن نزد او بر زبان آورده شود.

وَ لَقَدْ كَانَ فِي رَسُولِ اللَّهِ مَا يَدُلُّكَ عَلَى مَسَاوِئِ الدُّنْيَا وَ عُيُوبِهَا إِذْ جَاعَ فِيهَا مَعَ خَاصَّتِهِ وَ زُوِيَتْ عَنْهُ زَخَارِفُهَا مَعَ عَظِيمِ زُلْفَتِهِ. فَلْيَنْظُرْ نَاظِرٌ بِعَقْلِهِ أَكْرَمَ اللَّهُ مُحَمَّداً (صلی الله علیه وآله) بِذَلِكَ أَمْ أَهَانَهُ؟ فَإِنْ قَالَ أَهَانَهُ فَقَدْ كَذَبَ وَ اللَّهِ الْعَظِيمِ بِالْإِفْكِ الْعَظِيمِ، وَ إِنْ قَالَ أَكْرَمَهُ فَلْيَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهَانَ غَيْرَهُ حَيْثُ بَسَطَ الدُّنْيَا لَهُ وَ زَوَاهَا عَنْ أَقْرَبِ النَّاسِ مِنْهُ. فَتَأَسَّى مُتَأَسٍّ بِنَبِيِّهِ وَ اقْتَصَّ أَثَرَهُ وَ وَلَجَ مَوْلِجَهُ وَ إِلَّا فَلَا يَأْمَنِ الْهَلَكَةَ، فَإِنَّ اللَّهَ جَعَلَ مُحَمَّداً (صلی الله علیه وآله) عَلَماً لِلسَّاعَةِ وَ مُبَشِّراً بِالْجَنَّةِ وَ مُنْذِراً بِالْعُقُوبَةِ، خَرَجَ مِنَ الدُّنْيَا خَمِيصاً وَ وَرَدَ الْآخِرَةَ سَلِيماً. لَمْ يَضَعْ حَجَراً عَلَى حَجَرٍ حَتَّى مَضَى لِسَبِيلِهِ وَ أَجَابَ دَاعِيَ رَبِّهِ. فَمَا أَعْظَمَ مِنَّةَ اللَّهِ عِنْدَنَا حِينَ أَنْعَمَ عَلَيْنَا بِهِ سَلَفاً نَتَّبِعُهُ وَ قَائِداً نَطَأُ عَقِبَهُ. وَ اللَّهِ لَقَدْ رَقَّعْتُ مِدْرَعَتِي هَذِهِ حَتَّى اسْتَحْيَيْتُ مِنْ رَاقِعِهَا، وَ لَقَدْ قَالَ لِي قَائِلٌ أَلَا تَنْبِذُهَا عَنْكَ؟ فَقُلْتُ اغْرُبْ عَنِّي فَعِنْدَ الصَّبَاحِ يَحْمَدُ الْقَوْمُ السُّرَى.

در زندگانى رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) براى تو نشانه هايى است كه تو را به زشتى ها و عيب هاى دنيا راهنمايى كند، زيرا پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) با نزديكان خود گرسنه به سر مى برد، و با آن كه مقام و منزلت بزرگى داشت، زينتهاى دنيا از ديده او دور ماند.
پس تفكّر كننده اى بايد با عقل خويش به درستى انديشه كند كه: آيا خدا محمد (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) را به داشتن اين صفتها اكرام فرمود يا او را خوار كرد؟
اگر بگويد: خوار كرد، دروغ گفته و بهتانى بزرگ زده است، و اگر بگويد: او را اكرام كرد، پس بداند، خدا كسى را خوار شمرد كه دنيا را براى او گستراند و از نزديك ترين مردم به خودش دور نگهداشت.
پس پيروى كننده بايد از پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) پيروى كند، و به دنبال او راه رود، و قدم بر جاى قدم او بگذارد، و گر نه از هلاكت ايمن نمى باشد، كه همانا خداوند، محمد (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) را نشانه قيامت، و مژده دهنده بهشت، و ترساننده از كيفر جهنم قرار داد.
او با شكمى گرسنه از دنيا رفت و با سلامت جسم و جان وارد آخرت شد، و كاخ هاى مجلّل نساخت (سنگى بر سنگى نگذاشت) تا جهان را ترك گفت، و دعوت پروردگارش را پذيرفت.
وه چه بزرگ است منّتى كه خدا با بعثت پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) بر ما نهاده، و چنين نعمت بزرگى به ما عطا فرموده، رهبر پيشتازى كه بايد او را پيروى كنيم و پيشوايى كه بايد راه او را تداوم بخشيم.
به خدا سوگند آنقدر اين پيراهن پشمين را وصله زدم كه از پينه كننده آن شرمسارم. يكى به من گفت: «آيا آن را دور نمى افكنى» گفتم: از من دور شو، صبحگاهان رهروان شب ستايش مى شوند.

برگرفته از سایت اهلبیت علیه السلام.